Karpervissen op mijn eigen Groene Meer, enige vangsten

De plekken heb ik zorgvuldig in kaart gebracht door middel van een stafkaart en een satellietfoto.
Regelmatig zocht ik ook naar andere plekken waar karperactiviteiten gaande waren.
's Avonds laat en ook s'morgens vroeg. Overdag ging ik peilen en zoeken naar wierbedden en plantenbedden. Omdat het water en de luchttemperatuur nog hoog waren ging ik ook in zwemkleding op onderzoek. Zo ontdekte ik een mooi talud dat heel langzaam afliep naar ongeveer 2 meter water dat was ook nog een redelijk vaste bodem met als je bij de bodem kwam opdwarrelende algen en plantenresten. Even verder op, op ongeveer 2 meter daar vandaan, begon een omvangrijk wierbed dat zich over het midden uitstrekte.
Een ideale plaats voor de karper dacht ik.

Uiteindelijk ben ik half augustus met boilies en particles gaan voeren op diverse plekken. Ook op de plekken waar we de karpers hebben zien azen. Soms met broodkorst en dan zag je ze zonder schroom tot zich nemen.
Er werd ook zeer regelmatig aan het overhangende gras getrokken en geknaagd. Nader onderzoek bleek dat er kleine rupsjes en naaktslakken aan het gras resp. riet hingen!!!
Ik had overigens niet de indruk dat op dit stuk water veel werd gevist. Ik had wel eens wat vissers zien zitten, maar op een dusdanige manier dat als ik een karper was er met een grote boog omheen zou gaan. Op een plaats wist ik dat er in het verre verleden wel een stek was gemaakt, nu kon je nog maar een stukje kale kant ontdekken van 30cm.
Dit zou mijn eerste stek worden. Op 60 meter afstand zou ik dan met een hengel kunnen vissen, schuin vanaf het talud en naast het wierbed. Met een andere hengel zou ik schuinweg richting een mooie rietkraag kunnen vissen. Het zag er veelbelovend uit!
Een bijkomend voordeel was nog dat ik praktisch onzichtbaar zou zijn voor de karpers onder de kant, daar later meer over, maar wat nog belangrijker was dat ik moeilijk te spotten viel door nieuwsgierige voorbijgangers en/of collega karpervissers

De eerste dagen van september heb ik mondjesmaat wat boilies her en der laten vallen en ook grotere hoeveelheden die ik verzwaard met een kiezelsteen met een boterhamzakje op de juiste plek gooide.
Op een avond deed ik dat weer en merkte dat het om die zak, die nog niet was gezonken, grote golven ontstonden waarna de zak heel snel scheurde. Karper! Schoot het door mij heen.
Let wel ik had al die tijd van half augustus tot 9 september geen hengel in mijn hand gehad.

Morgen moest het dan maar gebeuren. Nog niet s'nachts, maar overdag. Bovendien stond de wind de hele week al in de westhoek. Op die gedenkwaardige dag in september zat ik om 10.00 uur op de stek, de hengels in de steunen en het aas op de stekken.
Om 10.30 kreeg ik mijn eerste run op de hengel met het aas tegen de rietkraag, het was ook tevens mijn eerste run op dit systeem…..
Ik sloeg vast en met een enorme vaart ging de karper naar het midden, richting wierbed. Hij dook er niet in, maar zwom erover heen om daarna met een noodvaart van de andere kant er in te duiken. De eerste karper verspeelde ik daardoor jammerlijk.
Tijdens de dril had ik al wat piepjes gehoord op de andere hengel en terwijl ik het aas weer tegen het riet aanzette liep de waker heel langzaam omhoog van de andere hengel, zo langzaam dat de beetmelder niet reageerde. Toen de lijn bijna strak stond sloeg ik aan. Een massieve kracht trok heel gedecideerd een meter of 30 door de strak afgestelde slip.
Tijdens het moment dat de karper ging scheren kwam de lijn een heel korte tijd niet onder spanning, ik denk dat ik de vis niet goed gehaakt had, want even later schoot ie los.
( voor de goede orde, ik vis al sinds de zeventiger jaren weerhaakloos, alleen het bobbeltje voel je nog)
Na een nieuwe boilie op de hair gezet te hebben, gooide ik weer in op exact dezelfde plek, tijdens het strak draaien van de lijn voelde ik direct weerstand van de andere kant. Een karper had het aas al genomen terwijl het naar de bodem aan het zakken was. Ik sloeg aan en net als de vorige liep er zomaar 30 meter lijn van slip.echter deze keer was de karper goed gehaakt.
Omdat de stek erg smal is haalde ik ondertussen de linker hengel van de steunen af en zette hem schuin over het riet.
Na een paar schitterende runs en wat klunsigheden van mij wist ik de karper te landen.
Tijdens de dril moest ik het net omdraaien, het lag op een verkeerde manier en te ver bij me vandaan. De hengelsteunen had ik verbogen en struikelde er bijna over.

Een mooie schubkarper van ruim 90cm en 26 pond lag naast me op het natte gras.
Wat een kanjer dacht ik en maakte snel een foto met de zelfontspanner van hem/haar. Op het moment dat ik de karper terug wilde zetten begon mijn andere hengel over het riet heen te buigen en de slip te lopen. Ik sloeg vlug aan, zette de slip iets losser en legde hem vlug terug in de steun die nog intact was, want de eerste karper moest nu echt snel terug in zijn element.

Gelukkig ging alles zo snel dat de karper niet te ver was weggezwommen deze schubkarper was iets kleiner dan de andere, 80 cm op 18 pond. Omdat de andere hengel nog niet visklaar was, had ik nu de mogelijkheid deze karper te bewonderen. Werkelijk een mooi en gaaf exemplaar, mooi blauw van boven en een gouden kleur op de flanken. Daarnaast was deze zo slank van vorm, dat het op een boerenkarper leek
In de bek zag ik net als de eerste karper geen zwarte plekjes die duiden op een recente vangst door een andere visser.
Er wordt op dit gedeelte dus niet op karper gevist schoot er door me heen.
Na de foto heb ik deze karper heel langzaam weer teruggezet en keek hem door het spatheldere water na.

Na zestien jaar en met een eerst door mij verfoeid systeem had ik vandaag mijn persoonlijk record van 84 cm en 23 pond verpletterd! In twee uur tijd 4 runs en twee gevangen karpers, wat een dag!
Toen merkte ik dat ik stond te trillen op mijn benen. Het was pas 12.00 uur, maar ik dacht: “inpakken en wegwezen!”.

Gedurende de avond heb ik nog eens nagedacht over wat er verkeerd was gegaan die morgen.
Eerst waren daar de losschieters. In mijn ogen had ik op het juiste moment aangeslagen, de enige mogelijkheid is dan dat ik de volgende keer mijn vinger op de molenspoel leg om zo voldoende kracht uit te oefenen op het zetten van de haak.
Ik vis namelijk met een molen van een goed merk met een zogenoemde fighting drag, die kan je heel subtiel afstellen en de slip tijdens de dril met een simpele beweging strakker of losser zetten.
Dat moet je heel voorzichtig doen, maar daar kan ik goed mee overweg.
Ik denk dat ik doordat de slip te los stond ingesteld de haak niet juist was gezet.

Dan het schepnet; die zal ik in het vervolg onder handbereik houden, desnoods al in het water leggen.
Voor wat betreft de hengelsteunen ( ik had ze weer kunnen terugbuigen ), deze zal ik op het moment dat ik een karper aan de hengel vastheb rustig uit de grond trekken en buiten voetbereik plaatsen.
De andere hengel kan dan blijven liggen en ik heb ruimte genoeg om met karper en schepnet terug te lopen.
Bovenal bleek dat mijn observaties en voerplekken hun vruchten hadden afgeworpen.
Het spookte in mijn hoofd: “morgen ga ik weer”. Mijn vrouw en mijn hond kregen geen zinnig woord meer uit me dan karper, hengels, aas. Diezelfde avond heb ik nog licht gevoerd op beide stekken en kon nog net in de invallende duisternis een grote karper een V-golf over het olieachtige water trekken……… Morgen ! , ging het weer door mijn hoofd.

11 september

Na een zeer inspannende nacht, want dromen, dromen en nog eens dromen zat ik 's avonds om 21.00 uur weer op de stek.
Gedurende de dag had ik alles weer gereed gemaakt en kon bijna niet meer wachten.
Ik had alle gedachten van gisteravond de revue laten passeren. Schepnet onder handbereik de steunen iets verder uit elkaar alle spullen goed geordend en de camera vastgeschroefd op het statief. Een kop koffie in de ene- en de andere hand boven de steunen en nu maar wachten op wat er gaat gebeuren… Wachten? Nee de linker beetmelder geeft aan dat een vis het aas opgepakt heeft en richting het westen wil vluchten, wat een keiharde run!
Ik haal voorzichtig aan en voel dat ie er goed aan zit. Weer een paar heel lange vluchtpogingen en toen wat rustiger. Op dat moment kon ik de hengelsteunen mooi lostrekken en verder bij mij vandaan weer in de grond steken. Het schepnet legde ik alvast in het water.
Nu kon ik mij beter concentreren op de dril. De karper was nu nog maar 20 meter bij me vandaan en scheerde gevaarlijk naar het riet aan de linkerkant.
Ik moest daar erg voorzichtig zijn, want op de stafkaart van dit gebied bleek dat onder water over de gehele lengte van die kant een badding ligt!
Buigen of barsten dacht ik toen, mijn materiaal is tiptop in orde en gelukkig werd het buigen. Na een kwartier kon ik eindelijk iets waarnemen in het water. Een heel mooie brede, bronskleurige schubkarper kwam aangezeild en geselde met zijn enorme staart het water.
Na nog een paar keer bij het netten een sprint te hebben genomen kon ik de karper met net en al uit het water tillen. Dat ging niet zomaar, wat is die zwaar zeg!
Eenmaal op het gras bleek het een schubkarper van 93 cm op iets meer dan 30 pond te zijn.
Na de foto's ging ook deze onder mijn bewonderende blik weer terug in zijn element.

Om ongeveer 05.00 uur kreeg ik een keiharde run, en landde na een weinig spectaculair gevecht een spiegelkarper van 80 cm en 19 pond. ( zie ook de blooperfoto)
Tegen 07.00 uur kreeg ik voor de eerste keer een “zakker” op dit systeem heel vreemd om mee te maken. Eerst hoor je een paar piepjes, je bent alert, handen bij de hengel en nog voor de swinger in zijn hoogste stand was, klapt de swinger in een keer omlaag.
Ik draaide snel de lijn wat op en sloeg toen pittig, maar gedecideerd, aan. Twintig minuten later zat ik oog en oog met weer een mooie schubkarper van 84 cm en 21 pond.
Om 09.00 uur heb ik weer ingepakt en met een enorme smile op mijn gezicht weer huiswaarts gegaan.

De Hanenkam

In de nacht van 14 op 15 september heb ik mijn eerste “blank” gehad. Nou ja, afgezien van een verschrikkelijk harde run om middernacht. Na het vastzetten van de haak ging een massieve kracht ervandoor. Het vreemde was, dat ik een soort raspend gevoel van de lijn doorkreeg.
Het was net of de lijn ergens achter vast zat, zo'n gevoel. Bij mijn eerdere observaties en bij het uitpeilen was ik geen obstakels tegengekomen, en daarnaast het maakt een zeilende beweging. Dertig seconden later stond ik daar met een gerafeld uiteinde van mijn lijn.
Hoe kan dit nou, geschuurd over de eerste stekel van de rugvin van een karper of iets anders….
Daar ga ik later wel over nadenken, eerst een nieuwe onderlijn erop en doorvissen.
Zoals gezegd bleef het bij deze run en ben ik met nieuw huiswerk naar huis gegaan en slapen, slapen en nog eens slapen.

Twee dagen later was ik er weer en had besloten de hele nacht te vissen.
Al na een kwartier begon een van de beetmelders voorzichtig te piepen, de swinger liep langzaam omhoog, nu! Aanslaan en ja hoor, weer een fikse run, weer naar links naar het wierbed. Ik zette wat extra kracht op de hengel, waardoor de karper naar boven werd gedwongen, gevaar geweken.
Nu spoot hij over het wierbed naar de rieten, hij was inmiddels een zeventig meter bij me vandaan, en dreigde erin te zwemmen. Weer wat meer kracht en het lukte, hij kwam nu recht voor me, alleen de andere beetmelder begon nu ook te piepen……..
Gelukkig waren de lijnen over elkaar gelopen, hengels onder elkaar door en het was opgelost.
Even later zag ik de karper voor het eerst, mooi staalblauw en torpedovormig kwam hij dichterbij.
Nog een paar laatste ronden en ook deze was geland. Weer een schitterende schubkarper van 88 cm bij 24 pond. Magnifiek!, wat een sportvis.

De nacht leverde niks op, behalve af en toe een klein piepje, je schrikt wel af en toe!
Om 07.10 uur liep de waker van mijn linker hengel uiterst traag omhoog, de beetmelder reageerde niet. Ik slaap nooit tijdens het vissen, dus mijn handen zweefden boven het uiteinde van de hengel, even wachten nog, tjemig wat gaat dat langzaam! Toen de waker bijna boven was vond ik dat het tijd was voor een nadere kennismaking.
De fighting-drag voor de helft dichtgedraaid sloeg ik aan. Dit had ik nog niet eerder meegemaakt met afstandsvissen, snoeihard liep de lijn door de toch stevig afgestelde slip, ik probeerde wat af te remmen of in ieder geval controle te krijgen, maar het ging zo hard dat ik mijn wijsvinger maar van de spoel afhaalde, aauuww.
Dertig, veertig meter liep ie weg, dus op een afstand van zeg maar 100 meter begon de eigenlijke dril. Wauw!
Het is een heel gekke ervaring, bij het kantvissen neemt de karper weliswaar ook veel meters nylon, maar je houdt een direct contact met de vis.
Op negentig/honderd meter merk je pas hoeveel rek in het nylon zit. Je hebt wel contact met de vis, maar hij hangt meer aan de lijn, lijkt het.
Na 25 minuten kon ik hem in het net schuiven en merkte bij het tillen dat ik wel een heel grote karper had gevangen.
Ik denk een zij, 96 cm en ruim 31 pond zwaar, en mooi van vorm. Het enige wat opviel was de beschadigde rugvin, de hoge stekel was los van de rugvin.
Het zweet gutste onder mijn pet vandaan, de spierpijn en pijn in mijn rug voelde ik dezelfde middag al.
Na het snel nemen van de foto heb ik haar weer te water gelaten.
Tussen het landen en weer te water laten zaten misschien 1 3/4 minuut, ze zwom weg of er niets aan de hand was heel rustig en met een zwaai van haar imposante staart nam ze afscheid.
Dat ik haar binnenkort weer zou zien, wist ik nog niet……..